İş hayatı, aile, çocuklar, spiritüel yol, inançlar, hobiler... o kadar çok şey var ki kafamızda, sürekli dolu ve patlayacak gibi. O kadar çok şey var ki, an'da kalmak mümkün olmuyor, konular zihni bir o yana bir o yana çekiyor. Zavallı zihin de en sevdiği şeyi yapıyor, fırt oraya fırt buraya oynayıp duruyor.
Bunlar yetmiyormuş gibi bu kafadaki doluluk, bir şeylere tutunup bedenimizi, kendimizi unutmamızı sağlıyor; ya geçmiş ya da gelecekte olduğumuz için şu anda bedenimde ne olduğuna bakmıyoruz bile. Dün bir meslekdaşımız düşüp bayılmış ve toplantılara gelemedi, hastanede ve tetkikler devam ediyor, bedeni kimbilir kaç tane sinyal verdi bugüne kadar ama dinlemedi, en sonunda "stand by" konumuna geçmiş. Bu olayı duyduğumuzda başka bir meslekdaş, bir gün yine bir toplantı için Stuttgart'a giderken benzer bir göz kararması ve sonrasında geçirdiği trafik kazasını anlattı. Kendimizi, bedenimizi dinlemediğimiz zaman, beden daha sert mesajlar veriyor. O zaman haaa, diyoruz, biraz dinlenip sonra yine unutuyoruz.
Peki ne yapalım abi? iş şartları belli, yüklendikçe yükleniyorlar. Hele bir de kariyer yapmak istersen, oooo... Şunu yapalım abi; iş, para kazanmak için bir araç, hayatımızın amacı değil. Bu dünyaya geldik, vazifemizi yapıp gideceğiz ve hayatımızın her aşamasında paraya, kariyere değil, dengeye ihtiyacımız var. İş saatleri içinde ya da dışında egzersiz yapmak, nefes ile rahatlamak, an'da kalıp an'ın keyfini çıkarmak... Bugün her yerde bulabileceğiniz yöntemler, iyi de abi zaten 13-14 saat çalışıyorum, vakit yok deme. İş yerinde bir toplantı odasına git, 2 dakika sadece nefesine odaklan, sadece o anı yaşa. Masanda arada dur, üç nefes al. Yerinden kalk, telefon açacağına bir meslekdaşının yanına git konunu aktar. Yerinde yapabileceğin egzersizler bul ve yap. Birileri ile sohbet et yemek yerken, çıkar kulaklıkları,... bir sürü küçük şeyler...
bunları da yapamam diyorsan, stand by'a hazır ol.
sevgiyle,
Mus
